czwartek, 30 czerwca 2011

status report

Czy są na świecie ludzie, którzy NIE przypalają owsianki? Nie w sensie, że nigdy, ale chociaż że nie za każdym razem? Szczerze wątpię. Osobiście mam skuteczność przypalania 100%, 10/10, ZAWSZE! Choćbym stała nad tymi cholernymi płatkami i mieszała je NON-STOP, to wystarczy, że odwrócę się na jedną milisekundę, pomyślę o czymś innym albo choćby mrugnę - i już, patelnia zaczyna wydzielać (za) bardzo charakterystyczny swąd przypalonego owsa i znów trzeba ją odmoczyć zanim do zmywarki. Ale nie powiem, ma to swoje plusy dodatnie przekładające się na liczbę skonsumowanych kilokalorii - taka spalenizna potrafi pochłonąć nawet połowę tego świństwa.

Poza tym co, mamy połowę roku, czas stanąć do raportu. Melduję zatem wykonanie dokładnie 50% planu. Można zgadywać, które 50%. Nie żebym była taka hop-siup-zawsze-na-czas, ale jedno trzeba mi przyznać - jestem absolutną mistrzynią wypełniania zobowiązań w-absolutnie-ostatniej-sekundzie-rzutem-na-taśmę-kiedy-już-wszyscy-stracili-ostatnią-nadzieję-że-się-uda. Gdybym była prezydentem usa, to trzymałabym cały świat w napięciu z palcem na Tym czerwonym guziku do najostatniejszej sekundy zanim ruskie rakiety nie walnęłyby w biały dom. Gdybym była kontrolerem ruchu, to kilku pilotów przyparawiłabym o stan przedzawałowy. Gdybym była reżyserem, to byłabym Hitchcockiem. Czuję, że marnuje się wielki talent.

A teraz, mając poczucie kawału (-a?) dobrze wykonanej roboty, udaję się na zasłużony (mam cień cienia podejrzeń, że MNM mógłby w tej sekundzie zaprotestować ostro, ale w końcu liczy się wynik, tak?) urlop. Calusieńki miesiąc laby. Można mi zazdrościć. Sama sobie zazdroszczę!

sobota, 11 czerwca 2011

wszystko można

Można wsiąść w samolot i po niecałych dwóch godzinach można być już w zupełnie innym miejscu swojego życia.
Można rano być w domu, a po południu można mieć już stuprocentowe wakacje.
Można jeździć po bezdrożach i można sypiać w uroczych wiejskich bedenbrekfestach.
Można łazić godzinami po ciasnych zaułkach zabytkowych miasteczek i można podziwiać zachód słońca nad zatoką, a potem można trochę marznąć na przedostatnim promie powrotnym.
Można jeść! I pić wino do każdego posiłku, a posiłków jest dziennie pięć. Można więc właściwie nigdy do końca nie trzeźwieć. I lody.
Można jechać na plażę i cały dzień wylegiwać się w słońcu i czytać książkę. W przerwie można pić zimne wino i gorące espresso.
Można spać do woli, można nie budzić się na śniadanie, a można obudzić się i dostać croissanta z capuccino.
Można zapomnieć o całym świecie.

wtorek, 7 czerwca 2011

zwrot

Czuję się jakbym zrzuciła z siebie gigantyczny głaz, jeszcze tylko muszę otrząsnąć się z kurzu i będę mogła już ruszyć do przodu normalnym tempem, zamiast ledwo powłóczyć nogami. Może jestem głupia, może nierozważna i nieodpowiedzialna, ale decyzja została podjęta i mam naprawdę głębokie przekonanie o jej słuszności, więc niech się stanie ciałem.

A póki co udaję się na celebrację 4 rocznicy złożenia ślubów czystości, tfu! wierności! w okolice wielce malownicze i urokliwe, gdzie będziemy stukać się szampanem i wznosić toasta za równie szczęśliwych kolejnych czterdzieści sześć lat pozostałych nam do złotych godów. Bo potem to już z górki, nie?